สมุนไพรไทยสูตรต้านไวรัส แก้ไข้

History

ประวัติแพทย์แผนไทย และการใช้ยาแผนโบราณในทางการแพทย์

นักวิชาการเชื่อว่า การแพทย์แผนไทยแต่เดิมนั้นมีรากมาจากคัมภีร์พระเวท (Veda) ของชาวฮินดู ในอารยธรรมอินเดีย ซึ่งมีอายุเก่าแก่กว่า 2,500 ปีมาแล้ว และเน้นการรักษาโรคภัยไข้เจ็บด้วยจารีตที่อิงกับศาสนาเป็นหลัก (1) ก่อนจะมีการค้นพบคัมภีร์อายุรเวท (Ayurveda) และคัมภีร์มหาวรรคในสมัยพุทธกาล ซึ่งเป็นศาสตร์การแพทย์แบบองค์รวมสำหรับการดูแล บำบัด และฟื้นฟูร่างกายและจิตใจ ที่มีความเป็นเหตุเป็นผล ตรงตามหลักวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันมากขึ้น หลังจากนั้นศาสตร์ความรู้ดังกล่าวก็ได้เผยแพร่มายังดินแดนต่างๆ เช่น ในจีนและเอเชียตะวันออก เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมถึงแถบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งเป็นถิ่นที่ตั้งของประเทศไทยในปัจจุบันด้วย

มีหลักฐานพบว่าศาสตร์การแพทย์แบบอายุรเวทได้แพร่เข้ามายังอาณาจักรทวารวดี ซึ่งตั้งอยู่บริเวณที่ราบลุ่มตอนกลางของรัฐไทยในปัจจุบันราวพุทธศตวรรษที่ 12 ต่อมาในพุทธศตวรรษที่ 18 ซึ่งเป็นสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 แห่งอาณาจักรขอม ได้มีการสร้างสถานพยาบาลที่มีชื่อเรียกว่า อโรคยาศาลา กว่า 100 แห่งกระจายอยู่ทั่วแถบภูมิภาคนี้ โดยอโรคยาศาลามีลักษณะคล้ายกับโรงพยาบาลในปัจจุบัน ที่ให้คนไข้เข้ามารับการรักษา มีผู้ทำหน้าที่แพทย์และพยาบาล และมีการแจกจ่ายอาหารและยาแก่ผู้ป่วย ซึ่งอาจนับได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของระบบการแพทย์ในประเทศไทย (2)

ปลายพุทธศตวรรษที่ 20 ซึ่งตรงกับสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถแห่งอาณาจักรอยุธยา ได้มีการตรา “ทำเนียบศักดินาข้าราชการฝ่ายทหารและพลเรือน” ขึ้น และมีการแต่งตั้งข้าราชการในกรมแพทยา กรมหมอยา กรมหมอนวด กรมหมอวรรณโรค และกรมยาตรา เพื่อทำหน้าที่ต่างๆ ต่อมาในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ก็มีการตั้งระบบจัดหายาและจำหน่ายยาที่ชัดเจน เพื่อให้ประชาชนทั่วไปสามารถซื้อขายยาสมุนไพรได้ รวมถึงมีการจัดทำ “ตำราพระโอสถพระนารายณ์” ซึ่งเป็นบันทึกรวบรวมตำรับยาที่หมอในราชสำนักปรุงถวายกษัตริย์ในยุคนั้น ตามทฤษฎีในคัมภีร์การแพทย์โบราณด้วย (2)

ในสมัยรัตนโกสินทร์ เป็นยุคที่การแพทย์แผนไทยเฟื่องฟูขึ้นอย่างมาก โดยได้มีการรวบรวมคัมภีร์ จารึก และตำรับยาทางการแพทย์โบราณที่กระจัดกระจายมาชำระและเรียบเรียงใหม่ รวมถึงมีการจารึกตำราเหล่านี้ไว้บนแผ่นศิลา หรือภาพประดับตามสถานที่ต่างๆ เพื่อเป็นประโยชน์แก่ประชาชนทั่วไป เช่น รัชกาลที่ 3 ได้โปรดเกล้าฯ ให้ปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพนวิมมังคลาราม (วัดโพธิ์) และทรงให้จารึกตำรายากับวิธีบำบัดโรคไว้โดยรอบโบสถ์และเจดีย์ อีกทั้งให้ปั้นรูปฤาษีดัดตนท่าทางต่างๆ ไว้ภายในวัด นอกจากนี้ ยังมีการจัดตั้ง “วิทยาลัยการแพทย์แผนโบราณวัดโพธิ์” เพื่อให้ประชาชนได้นำความรู้ไปใช้รักษาตนเองอีกด้วย

เมื่อการแพทย์สมัยใหม่แบบตะวันตกเริ่มแพร่หลายมากขึ้น ในสมัยรัชกาลที่ 4 จึงมีการแยกการแพทย์ในประเทศไทยออกเป็น 2 แผน ได้แก่ แพทย์แผนโบราณ และแพทย์แผนปัจจุบัน รวมทั้งมีการกำหนดบทบาทของข้าราชการในหน่วยงานทางการแพทย์ใหม่ โดยแบ่งออกเป็น ข้าราชการในกรมหมอ กรมหมอยา กรมหมอกุมาร กรมหมอนวด กรมหมอยาตา และกรมหมอฝรั่ง ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 5 ได้โปรดเกล้าฯ ให้สร้างโรงเรียนแพทย์แห่งแรกขึ้นในปี พ.ศ. 2433 คือ ศิริราชพยาบาล ซึ่งมีการเรียนการสอนทั้งวิชาแพทย์แผนตะวันตกควบคู่ไปกับการแพทย์แผนไทย (3) ก่อนจะนำไปสู่การออก พ.ร.บ.การแพทย์ พ.ศ.2466 ซึ่งเป็น พ.ร.บ. ฉบับแรกที่แบ่งการประกอบโรคศิลปะออกเป็นแผนปัจจุบันและแผนโบราณ จากนั้น ในปี พ.ศ.2542 จึงมีการประกาศ พ.ร.บ.การประกอบโรคศิลปะฉบับใหม่ ที่มีการแก้ไขสาระสำคัญหลายอย่าง และมีการเปลี่ยนชื่อจากการประกอบโรคศิลปะแผนโบราณไปเป็นการแพทย์แผนไทย

การจัดตั้งสถานศึกษาที่เกี่ยวข้องกับแพทย์แผนไทยโดยเฉพาะ เริ่มต้นใน พ.ศ.2498 โดยมีการก่อตั้งโรงเรียนแพทย์แผนโบราณขึ้นเป็นครั้งแรก จากนั้น ใน พ.ศ. 2524 จึงมีการจัดตั้งอายุรเวทวิทยาลัย ซึ่งเน้นการสอนวิชาแพทย์แผนโบราณและเวชกรรม ควบคู่ไปกับวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพตามแบบการแพทย์สมัยใหม่ ปัจจุบัน สถาบันการแพทย์แผนไทย สังกัดอยู่ในกรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข โดยได้แบ่งการแพทย์แผนไทยออกเป็น 4 สาขา ได้แก่ เวชกรรมไทย เภสัชกรรมไทย การผดุงครรภ์ไทย และการนวดไทย (4)

มาตรฐานการผลิต

Properties

ส่วนประกอบ ในยาแคปซูล เคอร่า และสรรพคุณของส่วนประกอบ

ยาแผนโบราณ เคอร่า ประกอบด้วยสมุนไพรหลายชนิดบรรจุอยู่ในแคปซูล ได้แก่ แก่นจันทน์แดง แก่นจันทน์ขาว หัวคล้า หัวเต่ารั้ง หัวเต่าเกียด รากฟักข้าว รากมะนาว รากสะแก รากกระทุงหมาบ้า เถาย่านาง บอระเพ็ด โดยสรรพคุณของส่วนประกอบแต่ละตัว มีดังนี้

แก่นจันทน์แดง

เป็นส่วนแก่นหรือเนื้อไม้ของต้นจันทน์แดง (Dracaena loureiroi Gagnep.) มีรสขมเย็น ฝาดเล็กน้อย แก่นมีสีแดงเนื่องจากมีเชื้อราลง มีฤทธิ์ช่วยดับร้อน แก้พิษไข้ แก้ตัวร้อน แก้ไอ ลดอาการกระสับกระส่าย ลดการอักเสบ ปวด บวม รวมถึงช่วยบำรุงหัวใจและการไหลเวียนเลือด (5)

แก่นจันทน์ขาว

เป็นแก่นของต้นจันทน์ขาว (Tarenna hoaensis Pit.) ซึ่งเนื้อไม้มีสีออกนวล มีรสขมเย็น อมหวาน มีฤทธิ์ช่วยแก้ร้อนใน แก้กระหายน้ำ บำรุงธาตุไฟ ช่วยให้สดชื่น ลดอาการอ่อนเพลีย หน้ามืด วิงเวียน คลื่นไส้ และมีส่วนช่วยบำรุงประสาท

หัวคล้า

หัวหรือเหง้าของต้นคล้า (Schumannianthus dichotomus (Roxb.) Gagnep.) มีรสเย็น มีสรรพคุณเป็นยาแก้ไข้ ลดพิษร้อนในร่างกาย และลดอาการอักเสบ ในสมัยโบราณจึงใช้เป็นยารักษาอาการไข้ต่างๆ ทั้งไข้หวัด ไข้หัด ไข้จับสั่น ไข้รากสาด รวมถึงฝีดาษ อีสุกอีใส และหัด

หัวเต่ารั้ง

ต้นเต่ารั้ง หรือเต่าร้าง (Caryota mitis Lour.) เป็นพืชประเภทปาล์มที่ส่วนหัวอ่อนมีรสขมเย็นอมหวาน ใช้เป็นยาลดพิษไข้ แก้อาการหนาวสั่นหรือไข้จับสั่น แก้ช้ำใน สมานแผล บำรุงหัวใจ และบำรุงปอด

หัวเต่าเกียด

ส่วนหัวหรือเหง้าของต้นว่านเต่าเกียด (Homalomena aromatica (Spreng.) Schott) เป็นแหล่งของน้ำมันธรรมชาติซึ่งมีกลิ่นหอม มีฤทธิ์กระตุ้นประสาทและอารมณ์ให้สดชื่น ช่วยลดอาการอ่อนล้า เซื่องซึม อีกทั้งยังมีสรรพคุณช่วยกำจัดเชื้อราและแก้โรคผิวหนังได้อีกด้วย (6)

รากฟักข้าว

ต้นฟักข้าว (Momordica cochinchinensis (Lour.) Spreng.) เป็นพืชวงศ์แตงชนิดหนึ่ง ที่ส่วนรากมีสรรพคุณช่วยถอนพิษไข้ ขับเสมหะ แก้อาการปวดเมื่อย รวมถึงยังช่วยเสริมภูมิคุ้มกันร่างกายให้ห่างไกลจากโรคติดเชื้อต่างๆ ได้ (9)

รากมะนาว

มีรสขื่นจืด อุดมด้วยสารอนุมูลอิสระ และมีฤทธิ์ในการแก้พิษไข้ ลดอาการปวดศีรษะ ลดอาการแสบร้อนทั้งในและนอกร่างกาย รักษาฝีพุพองอักเสบ รวมทั้งยังช่วยป้องกันและรักษาโรคนิ่วในไตและกระเพาะปัสสาวะได้

รากสะแก

ส่วนรากของต้นสะแก หรือสะแกนา (Combretum quadrangulare Kurz.) เป็นสมุนไพรมีรสเมา และมีสรรพคุณช่วยแก้พิษไข้ ลดอาการเซื่องซึม ขจัดเสมหะ บำรุงน้ำเหลือง กระตุ้นระบบภูมิคุ้มกัน และป้องกันการเกิดเซลล์มะเร็งนานาชนิด เช่น มะเร็งตับ (10) มะเร็งปอด เป็นต้น

รากกระทุงหมาบ้า

ต้นกระทุงหมาบ้า หรือ ผักฮวนหมู (Dregea volubilis (L.f.) Benth. ex Hook.f.) เป็นไม้เลื้อยเถากลมชนิดหนึ่ง มีส่วนรากมีสรรพคุณช่วยในเรื่องการนอนหลับ อีกทั้งยังช่วยแก้ไข้หวัด ลดอาการไอจาม ขับเสมหะ แก้พิษร้อน ถอนพิษไข้ แก้ฝีอักเสบและลดพิษน้ำดีกำเริบได้

เถาย่านาง

ย่านาง (Tiliacora triandra (Colebr.) Diels) เป็นไม้เถาเลื้อยที่มีรสขมจืด มีฤทธิ์ช่วยแก้ไข้ ทั้งไข้ป่า ไข้รากสาด ไข้เรื้อรัง ไข้กลับซ้ำ ไข้ทับระดู ไข้ออกตุ่มต่างๆ อีกทั้งช่วยแก้เมา ถอนพิษผิดสำแดง ขจัดเชื้อก่อโรค รักษาอาการปวด และลดอาการเซื่องซึมได้ดี

บอระเพ็ด

ส่วนใบ ลำต้น เถา และรากของต้นบอระเพ็ด (Tinospora crispa (L.) Hook. f. & Thomson) เป็นสมุนไพรที่มีสารต้านอนุมูลอิสระสูงมาก ซึ่งมีสรรพคุณช่วยบำรุงร่างกาย ชะลอวัย เสริมภูมิคุ้มกัน รวมทั้งช่วยดับพิษร้อน แก้ไข้ แก้ไอ ขับเสมหะ และป้องกันโรคติดเชื้อได้ (11)

KERRA เคอร่า